به گزارش ملایری‌ها؛ آیت‌الله جلال‌الدین لطیفی گنبدی از علمای بزرگی بود که نزدیک به ۵۰ سال در ملایر ساکن بوده و در این سال‌ها در منزلی مربوط به مسجد عاشورا سکونت داشته و بیشتر در این مسجد نماز جماعت را اقامه کرده است.
مردم‌داری آیت‌الله گنبدی شهره خاص و عام بود و درب منزل آن بزرگوار به روی همه باز بود و مردم همواره به این مکان مراجعت کرده و مشکلات و درد دل‌های خود را به آیت‌الله گنبدی بیان می‌کردند.
آن عالم بزرگوار سال‌های سال با ساده زیستی در کنار مسجد عاشورا جوانان را جذب کرده و جلسات درس اخلاق را برگزار می‌کرد.
در غروب ۴ آبان ماه پس از اذان مغرب و در شب رحلت پیامبر گرامی اسلام(ص) و شهادت امام حسن مجتبی(ع) آن فقیه فرزانه دار فانی را وداع گفت و مردم ملایر را در سوگی عظیم فرو برد.
برای آشنایی هر چه بیشتر با آن عالم ربانی به سراغ فرزند وی آقا محسن لطیفی گنبدی رفته و گفت‌وگویی با وی داشته که توجه شمارا به آن جلب می‌کنیم.
ملایری‌ها: با تشکر از فرصتی که برای ما گذاشتید گویا جد پدری شما نیز از علمای بزرگ بوده قدری درباره وی صحبت می‌کنید؟
لطیفی گنبدی: جد ما آیت‌الله العظمی شیخ علی عمادالدین گنبدی ساکن روستای گنبد بوده و در اواخر عمر در نجف از شاگردان مرحوم آخوند خراسانی و در عرفان شاگرد مرحوم ملا حسینقلی همدانی شوندی بودند و در سن پنجاه‌سالگی به همدان بازگشتند مدتی در همدان ساکن بودند، اواخر و مدتی در گنبد زندگی کردند در گنبد رحلت کردند و به دستور مرحوم آیت‌الله‌العظمی حاج‌آقا حسین بروجردی زعیم شیعه آن زمان در شیخان قم مدفون گردیدند.
ملایری‌ها:درباره زندگی پدرتان مرحوم آیت‌الله جلال‌الدین لطیفی گنبدی و اساتید وی قدری توضیح دهید؟
لطیفی گنبدی: حضرت آیت‌الله حاج‌آقا جلال‌الدین لطیفی گنبدی رحمت‌الله علیه که از ۲ تا ۳ سالگی تحت تعلیم پدر قرارگرفته مثل بچه‌های دیگر نبوده که تحت تربیت مادر باشد و از همان سنین کودکی تحصیل را نزد پدرشان آغاز کردند. ایشان خودشان می‌فرمودند که ادبیات قسمتی از تفسیر و طب را نزد والد مکرم خود آموختند و سپس به همدان رفته ودر محضر اساتیدی چون مرحوم سید علی عرب، حیدر علی انصاری، شیخ هادی تالهی که همگی بزرگان و مجاهدین همدان بودند در مدت ۸ سال در همدان درس خواندند.
سپس عازم قم شده و در آن شهر از محضر علمای بزرگی همچون آیت‌الله بروجردی، امام خمینی (ره)، آیت‌الله مجاهدی، آیت‌الله محمدعلی اراکی، آیت‌الله شیخ عبدالنبی کرمانی، آقای بهاءالدینی استفاده کردند و اما بیشتر محضر آیت‌الله بروجردی و علامه طباطبایی بودند. در محضر علامه طباطبایی تفسیر و فلسفه تلمذ کردند. سپس به نجف رفته و مدتی هم در نجف از محضر علمایی چون آیت‌الله شاهرودی و آیت‌الله خوئی استفاده کردند. سپس دوباره به قم برگشتند بعد از رحلت آقای بروجردی به ملایر دعوت‌شده و چند سالی رفت‌وآمد داشته و در سن ۵۳ سالگی در ملایر ساکن شدند که کنون در همین مسجد عاشورا و مسجد مرحوم حاج مهدی مهدوی اقامه نماز و درس و تربیت شاگردان و گاهی در حوزه‌ها حضور داشتند تا اینکه ضایعه اتفاق افتاد ایشان دارفانی را وداع گفتند.
ملایری‌ها: آیت‌الله متولد چه سالی بودند؟
لطیفی گنبدی: ایشان در شناسنامه متولد سال ۱۳۰۵ بوده، اما جد ما تاریخی که از ولادت ایشان یادداشت کرده‌اند تاریخ تولد ایشان سال ۱۳۰۰ است.
ملایری‌ها: مهم‌ترین ویژگی اخلاقی آن بزرگوار چه بود؟
لطیفی گنبدی: آن بزرگوار در حافظه، علوم، رفتار خضوع و خلوص از نوادر بود و در علومی همانند ادبیات عرب واقعاً سرآمد بودند و در نوشته‌های ادبیات عرب ید طولایی داشته و اهل‌فن به‌خوبی به این مسئله آگاهی داشته و اذعان داشتد و زحمت‌های زیادی کشیدند. در فقه، تفسیر و فلسفه استاد بودند. بسیار متواضع بوده و حالات عجیبی داشتند. گاهی از وی سؤال می‌شد چه‌کار کنیم و می‌فرمودند به آنچه که یاد گرفتی عمل کنید و اگر آنچه را که یاد گرفتید عمل کردید عاقبت‌به‌خیرید اگرنه یاد بگیرید و عمل نکنید شاید خودش برایتان سنگینی و باری باشد پس هر چه را یاد گرفته‌اید عمل کنید. خصلت‌های خاصی داشته و عظمت عجیبی داشتند. در این عمری که بنده دارم ندیدم یک‌لحظه دعوت به خود داشته باشد و در این مسائل عجیب خودساخته بودند و منیتی اصلاً در وی وجود نداشت و اینکه بگوید صاحب علم هستم.
ملایری‌ها: براثر همین روش بود که آثاری از خود ثبت نکردند؟
لطیفی گنبدی: واقعاً می‌شود گفت حقیقتاً گنجینه‌ای از علوم همراهشان رفت و این را بدون اغراق گفت، اما خوب یک نوشته‌هایی مثل شرح بر دیوان سید رضی (گردآورنده نهج‌البلاغه) داشته که در زمان خودشان اجازه نمی‌دادند که چاپ شود، اما شاید توفیقی باشد که دسته‌بندی‌شده و چاپ شوند. و همواره در زمان حیات می‌فرمودند کتاب‌های مهم‌تر از نوشته‌های من وجود داشته که خوانده‌نشده و چاپ آن‌ها تکرار مکررات است و نوشته‌هایی دارد که در زمان خودش اجازه ورود و چاپ نمی‌دادند.
ملایری‌ها: در چه سالی به ملایر آمدند و مستقر شدند؟
لطیفی گنبدی: سال ۱۳۴۵ ساکن ملایر شدند، رفت‌وآمد‌هایی در دو سال قبل از آن به‌عنوان دعوت داشتند اما سال ۴۵ ساکن شدند و این خانه را که در کنار مسجد است برای حاج‌آقا ساختند و همین‌جا ساکن شدند تا به امروز.
ملایری‌ها: یکی از ویژگی‌های بارزی که همواره درباره آیت‌الله بیان می‌شود مردمی بودن ایشان است دراین‌باره قدری توضیح دهید؟
لطیفی گنبدی: حاج‌آقا از علمایی بود که همواره در دسترس بود و از اینکه یک مقدار فاصله بین او و مردم ایجاد می‌شد ناراحت می‌شد، کسی را مابین خودش و مردم به‌عنوان رتق‌وفتق امور می‌دید قبول نمی‌کرد و همین مسئله تدفین ایشان که فرمودند در قبرستان عمومی دفن شوند نشان از مردمی بودن وی است. این حالات کمیاب است شاید زبانی بشنویم در عمل واقعاً کم است و ایشان این حالات را دارا بودند.
ملایری‌ها: مدتی هم مسجد امام حسین (ع) خیابان سعدی اقامه نماز می‌کردند؟
لطیفی گنبدی: بله به دلایلی که باید گفت این سخن بگذار تا وقت دگر و در حدود ۸ سال در مسجد امام حسین (ع) اقامه نماز می‌کردند و ساکن همین‌جا بودند.
ملایری‌ها: ایشان نظرات خاصی درباره ولایت‌فقیه داشتند و همواره به تبعیت و پیروی و اطاعت از ولایت‌فقیه تأکید داشتند؟ دراین‌باره نیز قدری توضیح دهید؟
لطیفی گنبدی: دریکی از نوشته‌های چاپ‌شده دریکی از مجلات یکی از حوزه‌های علمیه بیان کردند که بزرگ‌ترین عبادت ما حمایت از انقلاب و ولایت‌فقیه است و این امر را همواره وظیفه خود می‌دانستند برای خودشان لازم دانسته و مسئله را درک می‌کردند و با آگاهی این مسئله را سفارش می‌کردند.
ملایری‌ها:خاطره‌ای از ایشان دارید؟
لطیفی گنبدی: بله من خاطره روز گذشته و وفات ایشان را نقل می‌کنم، من همین‌که به مسجد آمده مشاهده کردم که ایشان حالشان بد شد و ما نگران بودیم و به وی گفتم به دکتر زنگ بزنم و فرمود از من گذشته است و حول نشو و کار من تمام است و به‌راحتی به رختخواب رفتند که شاید ما به این راحتی به داخل رختخواب نرویم و روبه‌قبله دراز کشیدند و عمامه را درآورده و کلاه را پوشیدند و دراز کشیدند و در شب عزیز رحلت کردند.
ملایری‌ها: در مسجد نماز را اقامه کردند؟
لطیفی گنبدی: به مسجد آمدند و نتوانستند نماز بخوانند و به خانه آمدند و به منزل رفتیم و چند لحظه‌ای حالشان خوب بود و نماز جماعت را فرد دیگری خواندند.
ملایری‌ها: از کرامات ایشان هم بگویید؟
لطیفی گنبدی: کرامات را باید کسانی بگویند که در این حد باشند، بنده در حدی نبودم که کرامت را درک کنم اما در کل باید گفت حاج‌آقا بی‌بهره نبودند، اما بنده حقیقتاً در آن درجه از فهم نبودم که درک کنم و باید از بزرگان سؤال کرد.
ملایری‌ها: با تشکر از شما بابت قبول مصاحبه به‌عنوان سخن آخر اگر مطلبی دارید بفرمایید؟
لطیفی گنبدی: مردم ملایر خیلی قدردان آیت‌الله گنبدی پدر ما بودند اما به‌طورکلی باید گفت قدر علما و کسانی در هر رشته‌ای مخصوصاً علم ادیان زحمت‌کشیده‌اند باید دانسته و قدردان باشیم، با کوچک‌ترین تلخی فضا را خالی نکنیم و بدانیم که ما به این بزرگان محتاجیم و از آن‌ها باید استفاده کنیم، همه ما باید از علمایی که در قید حیات هستند و عظمت دارند استفاده کنیم و اگر این‌گونه نباشد درنهایت باید فقط افسوس بخوریم.
گفت‌وگو: محمد گل محمدی
انتهای پیام/گ
نسخه مناسب چاپ
دیدگاه شما